Τα θαλάσσια αιολικά πάρκα στην Ελλάδα

Του  Γιάννη Χατζηβασιλειάδη
Ο φιλόδοξος στόχος διείσδυσης των ΑΠΕ κατά 40% στο ηλεκτρικό δίκτυο το 2020 και με τον τρόπο που επιδιώκεται είναι μια βιαστική πολιτική απόφαση, χωρίς προπαρασκευή των αναγκαίων δράσεων, όπως πχ τα δίκτυα, αλλά κυρίως χωρίς καμία εκτίμηση των επιπτώσεων στη λειτουργία της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, την οικονομία και την κοινωνία για τα επόμενα χρόνια. Έτσι, η ανάπτυξη των ΑΠΕ γίνεται όπως τύχει, χωρίς κατάλληλο σχέδιο και πρόγραμμα, με ένα θεσμικό πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από πολυνομία και ασάφειες και επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις. 

Το θεσμικό πλαίσιο για τις ΑΠΕ περιλαμβάνει πανσπερμία τεχνολογιών (μεταξύ αυτών και ανώριμες) και τύπους εφαρμογών με έμφαση γενικώς στα μεγάλα μεγέθη με υψηλά τιμολόγια, τα οποία επιβαρύνουν τον ηλεκτρικό τομέα και τους καταναλωτές για τα επόμενα 20 ή 25 χρόνια χωρίς να συμβάλλουν ικανοποιητικά στην ανάπτυξη. Είναι άμεσα αναγκαίος ο εξορθολογισμός του τιμολογίου (feed-in tariff), το οποίο πρέπει να αποτελέσει βασικό εργαλείο άσκησης πολιτικής για μεγαλύτερη ωφελιμότητα, σε συνδυασμό με την απλοποίηση και κατάργηση περιττών διαδικασιών, μεγιστοποιώντας τα κοινωνικά και οικονομικά οφέλη μακροπρόθεσμα. 

Ο γραφειοκρατικός παραλογισμός της περιβαλλοντικής αδειοδότησης οδηγεί σε πολύχρονες και επίπονες προσπάθειες με αβέβαιο τελικό αποτέλεσμα. Υπάρχει επιμονή στη χρήση πολύτιμης γης για φωτοβολταϊκές εφαρμογές, αφού δεν υπάρχουν κτηριοδομικοί κανονισμοί και αναγκαίες ρυθμίσεις για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών σε στέγες ή και ενσωμάτωση στο κέλυφος των κτηρίων (BIPV). Πρόσφατο παράδειγμα ο φωτοβολταϊκός σταθμός επί εδάφους στο αεροδρόμιο της Αθήνας, το οποίο διαθέτει τεράστιες επιφάνειες στεγών σε υφιστάμενα και προσφάτως ανεγερθέντα κτήρια. Η ιδέα των αγροτικών φωτοβολταϊκών και η επιλεκτική υποστήριξή τους εκφράζουν μάλλον αυτήν την πολιτική χρήσης γης, πιθανόν με το σκεπτικό του εκσυγχρονισμού της γεωργίας, εισάγοντας έτσι τις νέες τεχνολογίες. 

Μετά την πολιτική χρήσης γης ακολουθεί η πολιτική χρήσης θάλασσας, αφού ο υψηλός στόχος διείσδυσης των ΑΠΕ αποτελεί αφορμή πρωτοβουλιών για το Υπουργείο. Το ΥΠΕΚΑ αποφάσισε επίμονα να προωθήσει τις εφαρμογές αιολικών πάρκων στη θάλασσα με συνολική ισχύ 5,3GW, ταυτίζοντας το Αιγαίο με τη Βόρεια Θάλασσα.

Η ιδέα αξιοποίησης της αιολικής ενέργειας στη θάλασσα άρχισε να διερευνάται από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 για εγκατάσταση υπεράκτιων αιολικών πάρκων με μεγάλες μονάδες αφήνοντας τη στεριά, για περιβαλλοντικούς και ενεργειακούς λόγους. Οι πυκνοκατοικημένες χώρες της κεντρικής Ευρώπης δεν διέθεταν τις αναγκαίες περιοχές για εγκατάσταση μεγάλων αιολικών μονάδων και ηλεκτρικών δικτύων λόγω θορύβου και οπτικής όχλησης, ενώ το αιολικό δυναμικό μειώνεται στην ενδοχώρα. Η αβαθής θάλασσα μακριά από τις ακτές μπορεί να προσφέρει υψηλότερο αιολικό δυναμικό με καλύτερη ποιότητα ανέμου σε σχέση με την ξηρά. Στα πλαίσια ενός ερευνητικού προγράμματος της ΕΕ για το θαλάσσιο αιολικό δυναμικό της Ευρώπης το 1985, οι εκτιμήσεις για την Ελλάδα ήταν μηδενικό θαλάσσιο αιολικό δυναμικό για αντικειμενικούς λόγους χωρίς να έχει αλλάξει τίποτε από τότε, σε αντίθεση με τις άλλες χώρες που είχαν ακτές στη Βόρεια Θάλασσα, η οποία είναι αβαθής και η ξηρά αποτελεί συνέχεια του πυθμένα της θάλασσας, επίπεδη χωρίς βουνά.

Την περασμένη δεκαετία κατασκευάσθηκαν στη Βόρεια Θάλασσα μερικά μικρά κυρίως θαλάσσια αιολικά πάρκα από αρκετές χώρες για αξιολόγηση διαφόρων τεχνικών θεμελίωσης, ενώ σχεδιάζονται μεγάλης κλίμακας θαλάσσια αιολικά πάρκα (offshore). Προβλέπεται να εγκατασταθούν ανεμογεννήτριες μεγάλης ισχύος από κάθε χώρα στη δική της αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) μακράν των ακτών. Δέκα όμορες χώρες συνεργάζονται για την ανάπτυξη ενός υποβρύχιου υπερδικτύου με νέες ιδέες και νέες τεχνολογίες συνεχούς ρεύματος υψηλής τάσης (ΗVDC), που θα συνδέει τα θαλάσσια αιολικά πάρκα και θα μεταφέρει την ηλεκτρική ενέργεια από κόμβους μέσω των αγορών στους καταναλωτές. 

Ο υψηλός ετήσιος συντελεστής φορτίου (capacity factor) των αιολικών πάρκων είναι σημαντική παράμετρος για την οικονομική βιωσιμότητα του δικτύου μεταφοράς και στην περίπτωση της Βόρειας Θάλασσας λαμβάνεται 40% σύμφωνα με το αιολικό δυναμικό. Η συνεργασία των αιολικών πάρκων με τα υδροηλεκτρικά της Νορβηγίας θα εξασφαλίσει ομαλή λειτουργία του όλου συστήματος, καθιστώντας έτσι την Νορβηγία με τα υδροηλεκτρικά της μια μεγάλη μπαταρία της Ευρώπης.

Οι προσπάθειες αυτήν την περίοδο στρέφονται σε έρευνες και μελέτες για την μείωση του κόστους εγκατάστασης, ιδιαίτερα της θεμελίωσης αλλά και την ανάπτυξη μεγαλύτερων αιολικών μονάδων, ώστε σε συνδυασμό με την οικονομία κλίμακας να επιτύχουν χαμηλότερο κόστος παραγωγής και να συμμετέχουν στην ανταγωνιστική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Η οικονομική βιωσιμότητα των επενδύσεων θα βασισθεί στους κανόνες της αγοράς και όχι σε πολιτικές αποφάσεις με καθορισμό τιμολογίου (feed-in tariff).

Στην Ελλάδα η θάλασσα του Αιγαίου, που έχει υψηλό αιολικό δυναμικό, δεν έχει καμία ομοιότητα με τη Βόρεια Θάλασσα. Ο περιορισμός των χωρικών υδάτων στα έξι μίλια και η απουσία ΑΟΖ φέρνει τα αιολικά πάρκα πολύ κοντά στις παραλίες των νησιών και της ηπειρωτικής χώρας, οπότε εδώ αναφερόμεθα πλέον σε παράκτια αιολικά πάρκα και όχι υπεράκτια. Έτσι, αναιρείται το περιβαλλοντικό πλεονέκτημα των θαλάσσιων αιολικών πάρκων σχετικά με την οπτική όχληση των μεγάλων μονάδων αφού είναι κοντά στις ακτές των νησιών ή της ηπειρωτικής χώρας. Μια σημαντική παράμετρος, ακόμη, είναι το έντονο φως και τα χρώματα στη θάλασσα του Αιγαίου σε αντίθεση με το συνήθως ομιχλώδες και γκρίζο τοπίο της Βόρειας Θάλασσας. Εκτός, όμως, από τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις θα πρέπει να ληφθούν υπόψη και τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν στην ακτοπλοΐα, καθώς και οι πιθανές συνέπειες στον τουρισμό.

Το πλήθος των νησιών και η εγγύτητα των θαλάσσιων αιολικών πάρκων προς τις ακτές, κατά κανόνα με ανώμαλο ανάγλυφο, δεν εξασφαλίζει υψηλότερο δυναμικό και καλύτερη ποιότητα ανέμου χωρίς στροβιλισμούς, σε σύγκριση με τα αιολικά χαρακτηριστικά σε επιλεγμένες θέσεις στην ξηρά. Επομένως, και εδώ πάλι αναιρείται το πλεονέκτημα των θαλάσσιων αιολικών πάρκων για υψηλότερο και καλύτερης ποιότητας αιολικό δυναμικό. 

Ένα βασικό χαρακτηριστικό, που καθιστά εφικτή την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων, είναι το μικρό βάθος της θάλασσας και το αντίστοιχο κόστος θεμελίωσης των ανεμογεννητριών. Ο πυθμένας της θάλασσας, που κατά κανόνα ακολουθεί το σύνθετο ανάγλυφο της ξηράς για τις ελληνικές θάλασσες, δεν παρέχει περιοχές με μικρό βάθος μακράν των ακτών, σε αντίθεση με αυτό που συμβαίνει στη Βόρεια Θάλασσα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το τεχνικά εφικτό βάθος θεμελίωσης των ανεμογεννητριών να οδηγεί σε υψηλό κόστος, με αποτέλεσμα να καθίστανται προβληματικές και ασύμφορες οι εφαρμογές. 

Η έλλειψη τεχνογνωσίας για τέτοια έργα ενέχει κινδύνους και αβεβαιότητες τόσο για το τελικό κόστος και την οικονομική βιωσιμότητα, όσο και την τεχνική βιωσιμότητα στο σκληρό περιβάλλον της θάλασσας. Στη Βόρεια Θάλασσα υπάρχει πλούσια εμπειρία με τις δεκάδες θαλάσσια αιολικά πάρκα που εγκαταστάθηκαν την περασμένη δεκαετία, κυρίως με τη μορφή έρευνας και επίδειξης, επιστρατεύοντας σύγχρονες τεχνολογίες εξόρυξης πετρελαίου σε θαλάσσιο περιβάλλον. Παράλληλα, έχουν επιλύσει τα προβλήματα μεταφοράς εξοπλισμού και ανέγερσης των μεγάλων αιολικών μονάδων στη θάλασσα με ειδικά σχεδιασμένα σκάφη, καθώς και τα προβλήματα λειτουργίας και συντήρησης. Παρόλα αυτά κρίνεται ότι δεν είναι ακόμη τελείως έτοιμοι για να αρχίσουν την πρώτη φάση που περιλαμβάνει την εγκατάσταση αιολικών πάρκων της τάξης των 40GW. Έτσι, το υψηλό τεχνικό και επενδυτικό ρίσκο στην περίπτωση των θαλάσσιων αιολικών πάρκων της Ελλάδος ίσως καταστήσουν προβληματική ή και αδύνατη την τραπεζική χρηματοδότηση των έργων. 

Η σύνδεση του θαλάσσιου αιολικού πάρκου στο ηλεκτρικό δίκτυο του εθνικού συστήματος μεταφοράς, ενδεχομένως με τεχνολογίες HVDC και υποβρύχια καλώδια, αποτελεί μια σημαντική δαπάνη που καθιστά πολύ ακριβό το έργο, σε αντίθεση με τη Βόρεια Θάλασσα, όπου οι δαπάνες του υπερδικτύου επιμερίζονται σε δεκάδες χιλιάδες ΜW αιολικών πάρκων, διατηρώντας το ειδικό κόστος σύνδεσης σε αποδεκτά όρια. 

Επομένως, τα θαλάσσια αιολικά πάρκα με το υψηλό κόστος της επένδυσης στην Ελλάδα οδηγούν και σε υψηλό κόστος παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, πολύ υψηλότερο από εκείνο των αιολικών πάρκων στην ξηρά. Έτσι, δεν υπάρχει καμία δυνατότητα εισόδου της παραγωγής στην ανταγωνιστική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, όπως σχεδιάζεται για τις αντίστοιχες εφαρμογές στη Βόρεια Θάλασσα. Είναι προφανές, ότι το ΥΠΕΚΑ θα καθορίσει ένα τιμολόγιο αγοράς της παραγόμενης ηλεκτρικής ενέργειας για 20 χρόνια, που να ανταποκρίνεται στο αυξημένο κόστος των ελληνικών θαλάσσιων αιολικών πάρκων, ώστε να γίνουν ελκυστικά στους επενδυτές, προσθέτοντας μια ακόμη τεχνολογία στις ΑΠΕ με υψηλό κόστος. 

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω προβλήματα και τις αβεβαιότητες σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος, εύλογα τίθεται το ερώτημα γιατί το ΥΠΕΚΑ θέλει να προωθήσει τα θαλάσσια αιολικά πάρκα, επιβαρύνοντας το καλάθι των ΑΠΕ με πρόσθετο κόστος που καλείται να πληρώσει η οικονομία και ο καταναλωτής για μακρά περίοδο, ενώ δεν πρέπει να αγνοούνται και οι λοιπές συνέπειες. Εκτός όμως από το υψηλό κόστος παραγωγής, οδηγούνται οι επενδυτές σε έργα με υψηλά ρίσκα και υψηλές επενδύσεις, εγκαταλείποντας άλλες πιο αποδοτικές επενδυτικές ευκαιρίες αιολικών εφαρμογών στη χώρα. 

Το σύνθετο ανάγλυφο με την αραιοκατοικημένη ύπαιθρο και η θέση της χώρας δημιουργεί πολλές κατάλληλες θέσεις στην ξηρά με υψηλό αιολικό δυναμικό που μπορεί να αξιοποιηθεί επωφελέστερα, έχοντας υπόψη και το μεγάλο πλήθος των αιτήσεων για αιολικά πάρκα με πολλές δεκάδες MW. Ιδιαίτερα τα ακατοίκητα νησιά προσφέρονται πολύ ευνοϊκά αντί των θαλάσσιων αιολικών πάρκων, τόσο για αιολικά πάρκα όσο και για φωτοβολταϊκά, με αρκετά χαμηλότερο κόστος και περιορισμένα ρίσκα. Χρειάζονται πρωτοβουλίες από την Πολιτεία για την παραχώρηση αυτών των νησιών για τέτοιες εφαρμογές.

Γενικά, οι θέσεις στην ξηρά για αιολικά πάρκα υπερκαλύπτουν τις ανάγκες της χώρας, οπότε δεν δικαιολογείται η επέκταση στη θάλασσα. Χρειάζεται, επομένως, και η ενδεδειγμένη πολιτική για την ανάπτυξη των ΑΠΕ στο ελληνικό περιβάλλον αποφεύγοντας τις απομιμήσεις. 

Η απουσία πολιτικής είναι έντονη και στην ανάπτυξη των ηλεκτρικών δικτύων για να υποδέχονται όλο και περισσότερες ΑΠΕ στα επόμενα χρόνια. Η αίσθηση που υπάρχει είναι ότι τίθενται ακόπως φιλόδοξοι στόχοι χωρίς να συνοδεύονται από την κατάλληλη πολιτική και τα σωστά εργαλεία για μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα και ωφελιμότητα. Η χώρα με τον πλούτο των ΑΠΕ μπορεί να αποκτήσει ένα συγκριτικό πλεονέκτημα και να ενισχύσει την ανταγωνιστικότητά της, αρκεί να γίνονται οι σωστές επιλογές.

*Ο Γιάννης Χατζηβασιλειάδης είναι Μηχανολόγος-Ηλεκτρολόγος, Σύμβουλος Μηχανικός και Γενικός Γραμματέας του Ινστιτούτου Ενέργειας Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Ως εργαζόμενος στη ΔΕΗ ήταν υπεύθυνος για τη σχεδίαση και κατασκευή του πρώτου αιολικού πάρκου και φωτοβολταϊκού σταθμού στη νήσο Κύθνο

Πηγή:www.capital.gr

Μεγάλες - τυχαίες εφευρέσεις

Μια πτήση στους αιθέρες είναι αρκετή για να σε κάνει εφευρέτη. Αυτό τουλάχιστον αποδεικνύεται στην περίπτωση των μηχανικών Αλ Φίλντινγκ και Μαρκ Σαβάνες, οι οποίοι στο τέλος της δεκαετίας του 1950 προσπάθησαν να φτιάξουν ένα νέο είδος υφασμάτινης ταπετσαρίας έχοντας ως πρότυπο τον αέρα που παγιδεύεται ανάμεσα στις κουρτίνες του μπάνιου. Αν και η προσπάθειά τους τελικά δεν ευδοκίμησε, η ιδέα για τη δημιουργία της πρωτοποριακής ταπετσαρίας δεν κλείστηκε για πάντα στα συρτάρια του γραφείου τους. Λίγο καιρό αργότερα, κατά τη διάρκεια ταξιδιού, ο Σαβάνες παρατήρησε ότι τα σύννεφα μοιάζουν με μαξιλάρια που απορροφούν τους κραδασμούς του αεροπλάνου την ώρα που εκείνο προσγειώνεται. Η παρατήρηση αυτή ήταν αρκετή για να δώσει στον μηχανικό την ιδέα δημιουργίας του bubble wrap ή αλλιώς του πλαστικού καλύμματος με φουσκάλες αέρα, το οποίο χρησιμοποιείται κατά κύριο λόγο για τη συσκευασία και μεταφορά εύθραυστων προϊόντων.

Το πρωτοποριακό αυτό υλικό συσκευασίας είναι ένα μόνο από τα 36 οικιακά αντικείμενα που περιλαμβάνονται στην έκθεση «Hidden Heroes» και λειτουργούν ως αφανείς ήρωες στην καθημερινότητα εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο. «Τιμούμε απλά, καθημερινά αντικείμενα», εξηγεί η Σούζαν Μόσμαν, ειδικός της επιστήμης των υλικών στο Μουσείο Επιστημών. «Δεν αναρωτιόμαστε ποτέ για αυτά τα αντικείμενα γιατί, πολύ απλά, τα χρησιμοποιούμε κάθε μέρα. Τα θεωρούμε δεδομένα. Ωστόσο και αυτά κάποιος τα εφηύρε».

Αν και τα εκθέματα συνδυάζουν τη φαινομενική απλότητα με τη λειτουργικότητα και την καλαισθησία, οι μύθοι που κρύβονται πίσω από τον τρόπο εφεύρεσής τους ποικίλλουν. Δεν είναι μάλιστα λίγα τα αντικείμενα που δημιουργήθηκαν... κατά τύχη.

Φακελάκια τσαγιού. Οπως για παράδειγμα τα φακελάκια τσαγιού που ανακαλύφθηκαν από τον αμερικανό έμπορο τσαγιού Τόμας Σάλιβαν, όταν εκείνος αποφάσισε να στείλει δείγματα σε πελάτη του μέσα σε μεταξωτά φακελάκια. Ο αγοραστής, από τη μεριά του, θέλοντας να δοκιμάσει την ποιότητα του προϊόντος τα βουτούσε στο νερό, με αποτέλεσμα τα φακελάκια τσαγιού να θεωρούνται σήμερα από τις πιο χρήσιμες εφευρέσεις. Ακόμη όμως μια τυχαία ανακάλυψη είναι αυτή του Νόρμαν Γούντλαντ, ο οποίος ζωγραφίζοντας κάθετες γραμμές στην άμμο εμπνεύστηκε πριν απ' όλους τη βάση δεδομένων που «κουβαλά» κάθε προϊόν, γνωστή και ως barcode.

Ενα λάθος ξεκίνημα, όπως ακριβώς συνέβη στην περίπτωση του bubble wrap, είναι συχνά το πρώτο βήμα για μια πολλά υποσχόμενη ανακάλυψη. Το σημείωμα Post It, για παράδειγμα, προέκυψε και αυτό ύστερα από τις αποτυχημένες προσπάθειες του Σπένσερ Σίλβερ να δημιουργήσει μια πολύ δυνατή κόλλα. Ο συνεργάτης του Αρθουρ Φράι, από την άλλη, έχοντας αγανακτήσει με τους σελιδοδείκτες που έπεφταν από το βιβλίο με τους ύμνους που έψελνε στην τοπική χορωδία, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει την «αποτυχημένη» παρτίδα Post It ως μια μοντέρνα εκδοχή σελιδοδείκτη. «Πρόκειται για κλασική περίπτωση όπου μια αντιξοότητα μετατράπηκε σε πλεονέκτημα, αλλάζοντας απλά και μόνο τον τρόπο που χρησιμοποιεί κανείς ένα αντικείμενο» σχολιάζει η Σούζαν Μόσμαν, τονίζοντας παράλληλα ότι βασική προϋπόθεση για τέτοιου είδους ανακαλύψεις είναι η εγρήγορση.

Και όντως έτσι έχουν τα πράγματα, γεγονός που αποδεικνύεται από την περίπτωση του Τσαρλς Γκουντγίαρ και των ελαστικών του. Γύρω στο 1840 γεννήθηκε στο μυαλό του εφευρέτη η σκέψη του βουλκανισμού των ελαστικών ή, με άλλα λόγια, η τοποθέτηση θείου στα ελαστικά για να αυξήσει τη σταθερότητά τους. Την ίδια περίοδο, όμως, ο Τόμας Χάνκοκ ανέπτυξε μια παρόμοια μέθοδο στη Μεγάλη Βρετανία, την οποία πρόλαβε να κατοχυρώσει ως πατέντα οκτώ εβδομάδες νωρίτερα από τον Γκουντγίαρ. Περίπου έναν χρόνο αργότερα τα βελτιωμένα ελαστικά βγήκαν στην αγορά, τα κέρδη του Χάνκοκ αυξήθηκαν κατακόρυφα, ενώ ο Γκουντγίαρ πέθανε φτωχός χωρίς καμία συμμετοχή στην επιτυχία των ελαστικών.

Source : TA NEA

Επιδρομές χωρίς στρατό : Το νέο είδος πολέμου

Αμερικανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη καλύπτουν περισσότερα από 1.000 χιλιόμετρα από μια απομακρυσμένη βάση στην Αιθιοπία προκειμένου να χτυπήσουν στόχους στη Σομαλία, ανοίγοντας ένα καινούργιο μέτωπο στον ακήρυκτο πόλεμο της Δύσης με τους ένοπλους ισλαμιστές στο Κέρας της Αφρικής.

Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν τη βάση τους σε βουνά του Νότου της Αιθιοπίας, κοντά στην πόλη Αρμπα Μιντς, σύμφωνα με την εφημερίδα «Times» που επιβεβαίωσε την ύπαρξη της βάσης από αμερικανό αξιωματούχο, παρά τις επανειλημμένες διαψεύσεις στελεχών της αιθιοπικής κυβέρνησης ότι φιλοξενούνται στο έδαφος της χώρας ξένες στρατιωτικές βάσεις. Η βάση αυτή είναι η τελευταία επέκταση του δικτύου που φτιάχνει η κυβέρνηση Ομπάμα στο πλαίσιο ενός μυστικού πολέμου εναντίον της Αλ Σαμπάαμπ, που είναι το παρακλάδι της Αλ Κάιντα στη Νοτιοανατολική Αφρική, η οποία έχει επιδοθεί σε μια αιματηρή εκστρατεία για τον έλεγχο της Σομαλίας.

Μάλιστα, σύμφωνα με χθεσινή αποκάλυψη της εφημερίδας «Guardian», μέλη της Αλ Κάιντα προσπαθούν να καλύψουν το κενό στην αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης που υπάρχει στη Σομαλία, μοιράζοντας βοήθεια και χρήματα στα θύματα της ξηρασίας - της χειρότερης που πλήττει την περιοχή εδώ και 60 χρόνια -, σε μια προσπάθεια να κερδίσουν τη συμπάθεια των πολιτών. Σε επίσκεψή του στον καταυλισμό Αλα-Γιασίρ στα νότια της Σομαλίας, ο δημοσιογράφος της βρετανικής εφημερίδας είδε μια μονάδα της Αλ Κάιντα να μοιράζει ρύζι, αλεύρι, λάδι, χουρμάδες και γάλα μαζί με ισλαμικά βιβλία και ρούχα σε περισσότερα από τα 4.000 άτομα που επλήγησαν από την ξηρασία που πλήττει τη χώρα. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που μέλη της Αλ Σαμπάαμπ, ο επικεφαλής της οποίας συστήθηκε ως απεσταλμένος της Αλ Κάιντα στη Σομαλία, εμφανίζονται ανοιχτά και μοιράζουν βοήθεια. Επίσης, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο επικεφαλής είναι αμερικανικής καταγωγής και διάβασε στους δοκιμαζόμενους Σομαλούς ένα μήνυμα από την ηγεσία της Αλ Κάιντα δίνοντάς τους και σακούλες γεμάτες με χρήματα.

Καθώς η επιρροή της Αλ Κάιντα και των συνεργαζόμενων μαζί της ισλαμιστικών ομάδων στην περιοχή αυξάνεται, οι ΗΠΑ μέσω αξιωματούχου τους επιβεβαίωσαν την ύπαρξη της βάσης στο Αρμπα Μιντς τέσσερα χρόνια μετά την πρώτη φορά που η Ουάσιγκτον ζήτησε πρόσβαση σε αιθιοπικά αεροσκάφη, μόλις λίγες ημέρες όμως έπειτα από μια ριψοκίνδυνη εισβολή δυνάμεων της Κένυας στη Νότια Σομαλία ύστερα από την απαγωγή αρκετών δυτικών τουριστών από θέρετρα της Κένυας. Βέβαια, οι αμερικανοί αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη MQ9 Reaper που επιχειρούν από τη βάση της Αιθιοπίας δεν φέρουν όπλα, όμως λίγοι το πιστεύουν αυτό. Ανησυχώντας για την απειλή που αποτελούν για την περιφερειακή σταθερότητα και την παγκόσμια οικονομία οι σομαλοί τρομοκράτες και πειρατές, η Ουάσιγκτον έχει σιωπηρά ενισχύσει τη στρατιωτική της παρουσία στην ευρύτερη περιοχή την ώρα που αποσύρει τις δυνάμεις της από το Αφγανιστάν. Ετσι τώρα γύρω από τη Σομαλία έχουν δημιουργηθεί στρατιωτικές βάσεις μη επανδρωμένων αμερικανικών αεροσκαφών, στο Τζιμπουτί, στις Σεϋχέλλες και τώρα και στην Αιθιοπία, ενώ τέτοιου είδους αεροσκάφη πετούν στην περιοχή με την καθοδήγηση της CIA από βάσεις στο Ομάν και στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Source : TA NEA

Κατασκευάστηκε ο μικρότερος ηλεκτροκινητήρας του κόσμου

Νέο επίτευγμα της νανοτεχνολογίας

Από ένα και μόνο μόριο

Χημικοί του πανεπιστημίου Ταφτς στις ΗΠΑ κατασκεύασαν το μικρότερο ηλεκτρικό μοτέρ στον κόσμο, το οποίο συνίσταται σε ένα και μόνο μόριο. Το επίτευγμα, το οποίο θα υποβληθεί για καταχώρηση στο βιβλίο των παγκόσμιων ρεκόρ Γκίνες, μπορεί να ανοίξει το δρόμο για τη δημιουργία μιας νέας γενιάς νανο-μηχανών, που θα μπορούν να αξιοποιηθούν μελλοντικά σε διάφορες εφαρμογές από την ιατρική ως την μηχανολογία.

 
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή χημείας Τσαρλς Σάικς, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό νανοτεχνολογίας Nature Nanotechnology, ανέφεραν ότι ο ηλεκτροκινητήρας τους έχει πλάτος μόλις ένα νανόμετρο (ένα δισεκατομμυριοστό του μέτρου), σπάζοντας για τα καλά το προηγούμενο ρεκόρ που ήταν 200 νανόμετρα (συγκριτικά, μια ανθρώπινη τρίχα έχει πλάτος περίπου 60.000 νανομέτρων).

Τα τελευταία χρόνια, έχουν γίνει συνεχείς πρόοδοι στην ανάπτυξη μικροσκοπικών μοριακών μηχανών, που τροφοδοτούνται από το φως ή από χημικές αντιδράσεις, είναι όμως η πρώτη φορά που ένας τέτοιος νανο-κινητήρας κινείται με ηλεκτρική ενέργεια.
«Αποδείξαμε ότι είναι δυνατό να παρέχεις ηλεκτρισμό σε ένα μοναδικό μόριο και να το βάλεις να κάνεις κάτι που δεν είναι τυχαίο», δήλωσε ο Σάικς. Οι ερευνητές κατόρθωσαν να θέσουν υπό έλεγχο το μοριακό μοτέρ τους μέσω ηλεκτρισμού, χρησιμοποιώντας ένα πολύ εξελιγμένο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο χαμηλής θερμοκρασίας, το οποίο χρησιμοποιεί ηλεκτρόνια αντί για φωτόνια για να «δει» τα μόρια. Με τη μεταλλική άκρη του μικροσκοπίου, οι επιστήμονες παρείχαν ένα ηλεκτρικό φορτίο σε ένα θειούχο μόριο που είχε τοποθετηθεί πάνω σε μια αγώγιμη επιφάνεια χαλκού. Το μόριο διέθετε άτομα άνθρακα και υδρογόνου που ξεπηδούσαν από αυτό σαν δύο βραχίονες περιστρεφόμενοι γύρω από το χημικό δεσμό θείου-χαλκού.
Οι ερευνητές έδειξαν ότι μέσω του ηλεκτρισμού και της μεγάλης μείωσης της θερμοκρασίας του μορίου (στους μείον 268 βαθμούς Κελσίου), ήσαν σε θέση να επιδρούν άμεσα και να ελέγχουν την περιστροφή του μορίου σαν να ήταν μοτέρ.

Για να υλοποιηθούν όμως οι πιθανές ποικίλες πρακτικές εφαρμογές του νανο-κινητήρα, θα πρέπει να καταστεί εφικτό ένα ανάλογο επίτευγμα σε υψηλότερες θερμοκρασίες, καθώς, προς το παρόν, σε αυτές το μόριο περιστρέφεται υπερβολικά γρήγορα και δεν μπορεί να τεθεί υπό έλεγχο μέσω του ηλεκτρισμού.

Πεσμένη η βιομηχανική παραγωγή τον Ιούλιο

Μείωση, κατά 2,8% σημειώθηκε στο Γενικός Δείκτης Βιομηχανικής τον Ιούλιο του 2011 σε σχέση με τον ίδιο μήνα του 2010 κυρίως εξαιτίας της πτώσης στην παραγωγή ηλεκτρισμού και των μεταποιητικών βιομηχανιών.

 
Πιο συγκεκριμένα, με βάση τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, η πτώση του Γενικού Δείκτη Βιομηχανίας οφείλεται κατά κύριο λόγο στην συρρίκνωση του επιμέρους δείκτη παραγωγής μεταποιητικών βιομηχανιών κατά 2,3%, και τη μείωση του δείκτη παραγωγής ηλεκτρισμού κατά 6,8%. 

Ελεγχόμενη πτώχευση στη SAAB

Σε καθεστώς ελεγχόμενης πτώχευσης εισέρχεται η 60ετής σουηδική αυτοκινητοβιομηχανία SAAB που ζήτησε χθες δικαστική προστασία έναντι των πιστωτών της.

 
Ο πρόεδρος της Saab, Βίκτορ Μίλερ, ανακοίνωσε χθες την αίτηση δικαστικής προστασίας έναντι των πιστωτών. Οι 3.700 εργαζόμενοι της σουηδικής αυτοκινητοβιομη-χανίας παραμένουν όμως απλήρωτοι εδώ και μήνες Στόχος της ελεγχόμενης πτώχευσης είναι η αποφυγής μιας άμεσης χρεοκοπίας, καθώς η αυτοκινητοβιομηχανία οφείλει περί τα 150 εκατ. ευρώ στους πιστωτές της.
Επιπλέον να δοθεί κάποιος χρόνος μέχρις ότου να εγκριθούν οι επενδύσεις των κινεζικών αυτοκινητοβιομηχανιών Pagda Automobile Trade και Zhejiang Youngman Lotus Automobile, που τον περασμένο Ιούνιο συμφώνησαν να αγοράσουν το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών έναντι 245 εκατ. ευρώ.
Ωστόσο οι κινεζικές αρχές αντιδρούν σε αυτήν την αγορά, καθώς η χρηματιστηριακή αξία της σουηδικής αυτοκινητοβιομηχανίας έχει υποπενταπλασιαστεί σε σχέση με τότε.
Η Saab αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα. Η παραγωγή στο κυριότερο εργοστάσιό της, στο Τρολχάταν της δυτικής Σουηδίας, έχει σταματήσει από τον Απρίλιο, ενώ 3.700 εργαζόμενοί της παραμένουν εδώ και μήνες απλήρωτοι.
Αν το δικαστήριο του Βάνεσρμποργκ, στο οποίο κατατέθηκε η αίτηση για ελεγχόμενη πτώχευση, την εγκρίνει, τότε θα διορίσει διαχειριστή που θα αξιολογήσει τη Saab και το business plan που έχει εκπονήσει.

Μπ. Μιχ.

Ξεκινά η παραγωγή ζεόλιθου στον Έβρο

Υπογράφηκε συμφωνία για εξόρυξη στα Πετρωτά Έβρου, του “θαυματουργού” πετρώματος που καθαρίζει βιολογικά νερό και έδαφος.

Το πέτρωμα ζεόλιθος που μεταξύ άλλων καθαρίζει λίμνες, κάνει άοσμη τη λυματολάσπη, αυξάνει την παραγωγή γάλακτος των αγελάδων και την γεωργική παραγωγή, μειώνοντας την ανάγκη φυτοφαρμάκων  θα αρχίσουν να εξορίσουν στην περιοχή  Ρέμα Ντρίστα κοντά στα Πετρωτά Έβρου.
Πριν από λίγες ημέρες υπεγράφη η σύμβαση μίσθωσης για τη δημόσια λατομική έκταση 160 στρεμμάτων του ορυκτού ζεόλιθου, μεταξύ του γενικού γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, Θύμιου Σώκου και του εκπρόσωπου της ιδιωτικής εταιρίας «GEO VET».
Όπως εξήγησε ο Ιωάννης Βορδογιάννης, εκπρόσωπος της εταιρείας «αν η άδεια εκδοθεί μέσα στον Ιούνιο ή έστω μέχρι τις 15 Ιουλίου, θεωρώ ότι σε 10-12 μήνες από σήμερα θα είμαστε σε θέση να έχουμε προϊόν προς διάθεση».
Πρόσθεσε ακόμα ότι το ύψος της επένδυσης ξεκινά από 22 εκατ. ευρώ (συν άλλα 6 εκατ. για τη δημιουργία ερευνητικού κέντρου στη Θράκη) και προβλέπεται να φτάσει τα επόμενα χρόνια στα 40 εκατομμύρια.
Λόγω των άπειρων εφαρμογών του ζεόλιθου, από την βαριά βιομηχανία μέχρι την ανθοκομική, η κατανάλωση του μόνο στην Ελλάδα αναμένεται να φτάσει τους 500.000 τόννους ετησίως. Η υπάρχουσα ετήσια ζήτηση 120.000 τόννων  καλύπτεται με εισαγωγές από την Τουρκία παρότι το κοίτασμα του στον Έβρο είναι από τα πλουσιότερα παγκοσμίως. Η ποσότητα του φτάνει για γενιές καταναλωτών με βεβαιωμένα αποθέματα άνω των 70.000.000 τόνων σε μικρό βάθος, τα οποία φθάνουν τα 500.000.000 βαθύτερα.

Ενδεικτικά όταν σε πείραμα έριξαν ποσότητες ζεόλιθου στη λίμνη Κορώνεια, το ph του νερού, έπεσε από το 10,5 σε ουδέτερο μέσα σε 10 λεπτά, ενώ το πέτρωμα μείωσε τα κυανοβακτήρια "Colonial Microcystis" στο νερό κατά 51%. Ζεόλιθος χρησιμοποιήθηκε ακόμα και στην θάλασσα στη Φουκουσίμα για την απορρόφηση του ραδιενεργού κέσιου

Οι “μαγικές” ιδιότητες του ζεόλιθου, δεν είναι άγνωστες στη Θράκη. Ερευνητές έχουν ανακαλύψει αναφορές ότι στην περιοχή “Γουρουνόρεμα” οι αγρότες άρχιζαν πριν από αιώνες να γκρεμίζουν σταύλους και αποθήκες για να τα ξαναχτίσουν από ζεόλιθο, όταν ανακάλυψαν ότι το γουρουνοστάσιο ενός χωρικού από ζεόλιθο δεν μύριζε, ενώ τα ζώα του ήταν καθαρότερα και υγιέστερα. Όταν μάλιστα ανακάλυψαν όλες τις ευεργετικές ιδιότητες του πετρώματος έχτισαν και ολόκληρες εκκλησίες από αυτό.   

Κινεζικό ενδιαφέρον για επενδύσεις αιολικών πάρκων στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Tης Xρυσας Λιαγγου


Tο κινεζικό ενδιαφέρον για επενδύσεις στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, που εκφράστηκε για πρώτη φορά επισήμως τον περασμένο Aπρίλιο με το μνημόνιο συνεργασίας μεταξύ ΔEH και Sinovel, επαναβεβαιώθηκε κατά τη διάρκεια τριήμερης επίσκεψης στη χώρα μας 15μελούς αντιπροσωπείας με επικεφαλής τον αντιπρόεδρο της Sinovel, Χαν Τζουλιάνγκ. Η Sinovel Wind Energy Group Co. Ltd είναι η μεγαλύτερη ασιατική και η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο κατασκευάστρια ανεμογεννητριών και στοχεύει σε μια δυναμική είσοδο στην αγορά της Eυρώπης. Tο μνημόνιο που υπέγραψε από τον περασμένο Aπρίλιο με τη ΔEH κατά τη διάρκεια επίσκεψης του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου Aρθούρου Zερβού, αφορά κατ' αρχήν στη συμμετοχή της εταιρείας στο αιολικό πάρκο της Pοδόπης, ισχύος 210 MW και προϋπολογισμού 220-250 εκατ. ευρώ.
Tο κινεζικό ενδιαφέρον, όπως διαπιστώθηκε κατά τις συναντήσεις που είχε η κινεζική αντιπροσωπεία στην Aθήνα με υπηρεσιακά στελέχη του υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής (YΠEKA), τη διοίκηση της ΔEH και τη διοίκηση της θυγατρικής ΔEH AΠE, επεκτείνεται και σε άλλες επενδύσεις αιολικών συμπεριλαμβανομένων των υπεράκτιων πάρκων. H ελληνική πλευρά επιχειρεί το «πακέτο» της συνεργασίας με τη ΔEH να συμπεριλάβει και την κατασκευή μονάδας παραγωγής ανεμογεννητριών στη χώρα μας. «H Kίνα αυτή τη στιγμή αναζητάει μια πύλη εισόδου προς την Eυρώπη και η Eλλάδα θα μπορούσε να παίξει αυτό το ρόλο», τονίζει στην «K» ο διευθύνων σύμβουλος της ΔEH AΠE, Γιάννης Tσιπουρίδης, ο οποίος μεταφέρει το κατ' αρχήν ενδιαφέρον της Sinovel για μια τέτοια επένδυση. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι συμφωνίες για επενδύσεις αιολικών στην Eυρώπη, εκτός από την Eλλάδα, η Sinovel έχει υπογράψει με την Iρλανδία, τη Bρετανία, την Iσπανία και την Oλλανδία. Στο πλαίσιο της στρατηγικής για δυναμική είσοδο στην ευρωπαϊκή αγορά η Sinovel προωθεί την πιστοποίηση του μηχανολογικού εξοπλισμού που χρησιμοποιεί.
H 15μελής κινεζική αντιπροσωπεία κατά την τριήμερη παραμονή της στην Aθήνα επισκέφθηκε και δύο αιολικά της ΔEH στο νομό Pεθύμνης στην Kρήτη. Mε τη διοίκηση της ΔEH AΠE συζητήθηκαν οι βασικές λεπτομέρειες για τη συνεργασία των δύο πλευρών. Oι συζητήσεις θα συνεχιστούν το επόμενο διάστημα με στόχο την υπογραφή συμφωνίας.
Η Sinovel Wind Energy Group Co. Ltd είναι η μεγαλύτερη ασιατική και η δεύτερη μεγαλύτερη στον κόσμο κατασκευάστρια ανεμογεννητριών. Εχει μερίδιο παγκόσμιας αγοράς 11%, πίσω από τη Vestas (12%) και μπροστά από παραδοσιακά ονόματα της αιολικής βιομηχανίας όπως η General Electric, η Enercon, η Gamesa και η Siemens. Στην περιοχή, δε, της Ασίας και του Ειρηνικού, το μερίδιό της εκτινάσσεται στο 20%. Η κινεζική εταιρεία, ωστόσο, έχει αναιμική παρουσία στην Ευρώπη, όπου και επιθυμεί να αποκτήσει βάση προκειμένου να επωφεληθεί από τη δυναμική ανάπτυξης που παρουσιάζει η αγορά ΑΠΕ της Γηραιάς Ηπείρου. Στο πλαίσιο αυτό συζητείται και η δημιουργία μονάδας παραγωγής, με στόχο να καλύψει όχι μόνο τις ανάγκες που θα προκύψουν από τις εντός Ελλάδος συνεργασίες και επενδύσεις αλλά και στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Σημειώνεται ότι πέρυσι η αγορά ανεμογεννητριών έφτασε σε ισχύ τα 38 GW, εκ των οποίων το 56% αφορούσε εγκαταστάσεις στην Ασία, το 25% την Ευρώπη και το 19% την Αμερική.

Ξεκινά η παραγωγή ζεόλιθου στον Έβρο

Υπογράφηκε συμφωνία για εξόρυξη στα Πετρωτά Έβρου, του “θαυματουργού” πετρώματος που καθαρίζει βιολογικά νερό και έδαφος.

 Το πέτρωμα ζεόλιθος που μεταξύ άλλων καθαρίζει λίμνες, κάνει άοσμη τη λυματολάσπη, αυξάνει την παραγωγή γάλακτος των αγελάδων και την γεωργική παραγωγή, μειώνοντας την ανάγκη φυτοφαρμάκων  θα αρχίσουν να εξορίσουν στην περιοχή  Ρέμα Ντρίστα κοντά στα Πετρωτά Έβρου.
Πριν από λίγες ημέρες υπεγράφη η σύμβαση μίσθωσης για τη δημόσια λατομική έκταση 160 στρεμμάτων του ορυκτού ζεόλιθου, μεταξύ του γενικού γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, Θύμιου Σώκου και του εκπρόσωπου της ιδιωτικής εταιρίας «GEO VET».
Όπως εξήγησε ο Ιωάννης Βορδογιάννης, εκπρόσωπος της εταιρείας «αν η άδεια εκδοθεί μέσα στον Ιούνιο ή έστω μέχρι τις 15 Ιουλίου, θεωρώ ότι σε 10-12 μήνες από σήμερα θα είμαστε σε θέση να έχουμε προϊόν προς διάθεση».
Πρόσθεσε ακόμα ότι το ύψος της επένδυσης ξεκινά από 22 εκατ. ευρώ (συν άλλα 6 εκατ. για τη δημιουργία ερευνητικού κέντρου στη Θράκη) και προβλέπεται να φτάσει τα επόμενα χρόνια στα 40 εκατομμύρια.
Λόγω των άπειρων εφαρμογών του ζεόλιθου, από την βαριά βιομηχανία μέχρι την ανθοκομική, η κατανάλωση του μόνο στην Ελλάδα αναμένεται να φτάσει τους 500.000 τόννους ετησίως. Η υπάρχουσα ετήσια ζήτηση 120.000 τόννων  καλύπτεται με εισαγωγές από την Τουρκία παρότι το κοίτασμα του στον Έβρο είναι από τα πλουσιότερα παγκοσμίως. Η ποσότητα του φτάνει για γενιές καταναλωτών με βεβαιωμένα αποθέματα άνω των 70.000.000 τόνων σε μικρό βάθος, τα οποία φθάνουν τα 500.000.000 βαθύτερα.

Ενδεικτικά όταν σε πείραμα έριξαν ποσότητες ζεόλιθου στη λίμνη Κορώνεια, το ph του νερού, έπεσε από το 10,5 σε ουδέτερο μέσα σε 10 λεπτά, ενώ το πέτρωμα μείωσε τα κυανοβακτήρια "Colonial Microcystis" στο νερό κατά 51%. Ζεόλιθος χρησιμοποιήθηκε ακόμα και στην θάλασσα στη Φουκουσίμα για την απορρόφηση του ραδιενεργού κέσιου

Οι “μαγικές” ιδιότητες του ζεόλιθου, δεν είναι άγνωστες στη Θράκη. Ερευνητές έχουν ανακαλύψει αναφορές ότι στην περιοχή “Γουρουνόρεμα” οι αγρότες άρχιζαν πριν από αιώνες να γκρεμίζουν σταύλους και αποθήκες για να τα ξαναχτίσουν από ζεόλιθο, όταν ανακάλυψαν ότι το γουρουνοστάσιο ενός χωρικού από ζεόλιθο δεν μύριζε, ενώ τα ζώα του ήταν καθαρότερα και υγιέστερα. Όταν μάλιστα ανακάλυψαν όλες τις ευεργετικές ιδιότητες του πετρώματος έχτισαν και ολόκληρες εκκλησίες από αυτό.   

Εξοικονόμηση ενέργειας με ιαπωνική ευρεσιτεχνία

Τον περιορισμό της σπατάλης ηλεκτρικού ρεύματος από συσκευές που είναι σε αναμονή ισχυρίζονται ότι μπορούν να πετύχουν Ιάπωνες ερευνητές μέσω μιας νέας τεχνολογίας που ανέπτυξαν και ελπίζουν ότι θα ενσωματωθεί στην αγορά μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

 
Η νέα τεχνολογία , σύμφωνα πάντα με τους ερευνητές, θα σταματά την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας από τις ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές (προσωπικούς υπολογιστές, τηλεοράσεις κ.α.), όταν βρίσκονται σε κατάσταση "αναμονής" (stand-by).

Θα βασίζεται στη λεγόμενη "σπιντρονική", η οποία εκμεταλλεύεται την εγγενή στροφορμή των ηλεκτρονίων και το σχετικό μαγνητισμό και σύμφωνα με τη NEC, μπορεί να μειώσει μέχρι και 25% την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στα μεγάλα κέντρα διαχείρισης δεδομένων (data) που διαθέτουν πληθώρα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Όφελος θα υπάρχει και σε ένα απλό νοικοκυριό αν και η ωφέλεια θα είναι καλύτερα μετρήσιμη σε συλλογικό επίπεδο

Ανάπτυξη Τεχνολογικών Πάρκων και το Ισπανικό μοντέλο

Η ισπανική Πολιτεία αγκάλιασε την ιδέα των τεχνολογικών πάρκων στο τέλος της δεκαετίας του 1990. Ενα από τα πρώτα τεχνολογικά πάρκα ήταν το Parque Tecnologico de Andalucia που ιδρύθηκε το 1988 και λειτούργησε το 1992. Στις αρχές Δεκεμβρίου 2007 γιόρτασε τα 15α γενέθλιά του, όπου βρέθηκα ως επισκέπτης στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος και συνέλεξα τα ακόλουθα στοιχεία. Το PTA, όπως όλα σχεδόν τα τεχνολογικά πάρκα της Ισπανίας, βασίστηκε σε τρεις πυλώνες ανάπτυξης: α) Περιφερειακή κυβέρνηση, τοπικούς φορείς, δήμους, β) πανεπιστήμιο και γ) ιδιωτικούς φορείς (επιχειρήσεις). Το μοντέλο ανάπτυξης περιλαμβάνει την επιλογή μιας μεγάλης έκτασης (200 στρέμματα) 14 χλμ. από το κέντρο της πόλης της Malaga, πολύ κοντά στο αεροδρόμιο και με εύκολη πρόσβαση με αυτοκινητόδρομο. Με μεθοδικότητα και πρόγραμμα, αλλά προπάντων πίστη στην επιτυχία του εγχειρήματος, οι φορείς ανάπτυξης του πάρκου πέτυχαν να δημιουργήσουν ένα από τα μεγαλύτερα τεχνολογικά πάρκα της Ευρώπης που φιλοξενεί σήμερα περίπου 450 επιχειρήσεις, ένα μείγμα μικρών - μεσαίων - μεγάλων επιχειρήσεων, με περίπου 50% αυτών να δραστηριοποιούνται σε τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών.
Την ίδια περίοδο περίπου (1989–1990) ξεκινά το κίνημα για τη δημιουργία τεχνολογικών πάρκων στην Ελλάδα, αλλά προφανώς δεν υπήρχε η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που πίστευαν στην ιδέα των τεχνολογικών πάρκων και δεν κατέστη δυνατόν να δημιουργηθούν αντίστοιχες υποδομές στη χώρα μας, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών. Η έμφαση δόθηκε στην ανάπτυξη των αναγκαίων υποδομών για ερευνητικά κέντρα (ΙΤΕ με κέντρο το Ηράκλειο, αλλά και με τα Ινστιτούτα ΕΙΤΧΗΔ στη Θεσσαλονίκη και ΕΙΧΗΜΥΘ στην Πάτρα), πρωτοποριακών και αναγκαίων για την εποχή εκείνη για την ανάπτυξη της έρευνας, με την παράλληλη ανάπτυξη θερμοκοιτίδων όμως αντί τεχνολογικών πάρκων. Οι θερμοκοιτίδες ήταν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι, περιορισμένης όμως έκτασης, συνδεδεμένες με τα ερευνητικά κέντρα, που είχαν στόχο την υποβοήθηση ανάπτυξης και εκκόλαψης νέων επιχειρήσεων. Δημιουργήθηκαν μία στο Ηράκλειο και μία στη Θεσσαλονίκη ενώ αργότερα δημιουργήθηκε η θερμοκοιτίδα στην Πάτρα. Την ίδια περίοδο, προσπάθεια για ίδρυση θερμοκοιτίδας (τεχνολογικού πάρκου) στο Πολυτεχνείο Κρήτης στα Χανιά δεν ευοδώθηκε.
Η Ελλάδα θα μπορούσε τουλάχιστον να στηρίξει την ύπαρξη πραγματικών τεχνολογικών πάρκων που θα μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών. Γιατί δεν το καταφέραμε έως σήμερα;.
Η παρακολούθηση της ανάπτυξης των τεχνολογικών πάρκων της Ισπανίας δίδει ως τέσσερα τα συστατικά της επιτυχίας: 1) Ισχυρή υποστήριξη της Πολιτείας, 2) ισχυρή υποστήριξη των τοπικών φορέων, 3) ύπαρξη συντονιστή έργου (product champion) που πιστεύει στην ιδέα και 4) άμεση συμμετοχή του πανεπιστημίου / ερευνητικού κέντρου.
Με μια υστέρηση 15 ετών σε σχέση με την Ισπανία αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ξεκινά, επιτέλους, στη Θεσσαλονίκη, η δημιουργία ενός πραγματικού τεχνολογικού πάρκου, η Τεχνόπολη Θεσσαλονίκης Α.Ε. Είναι μία πρωτοβουλία του ΣΕΠΒΕ, με τη συμμετοχή 71 εταιρειών πληροφορικής, σε ένα χώρο 100 στρεμμάτων. Τονίζουμε τη σημαντική υστέρηση έναρξης καθώς η ίδρυση της Τεχνόπολης Α.Ε. ανακοινώθηκε το 2001 ενώ οι εργασίες διαμόρφωσης των χώρων και των οικοπέδων ξεκίνησαν μόλις το 2007 και τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν 10.7.2008 (http://www.technopolis.gr).
Αντίστοιχη προσπάθεια έγινε στην Αττική με τη δημιουργία της πολυμετοχικής εταιρείας «Τεχνόπολη - Ακρόπολις Α.Ε.», που ιδρύθηκε το 2000 ως πρωτοβουλία των εταιρειών του ΣΕΠΕ, με στόχο τη δημιουργία τεχνολογικού πάρκου για εγκατάσταση εταιρειών υψηλής τεχνολογίας. Σε αυτή συμμετέχουν 127 εταιρείες πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, και το τεχνολογικό πάρκο θα αναπτυχθεί σε μια έκταση 216 στρεμμάτων, με χρονικό ορίζοντα έναρξης οικοδομικών εργασιών το 2007 ενώ η ολοκλήρωση των εγκαταστάσεων και η έναρξη λειτουργίας προβλέπονται το 2009 (στοιχεία από την ιστοσελίδα της εταιρείας).
Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα πραγματικό τεχνολογικό πάρκο ήδη υπάρχει, άτυπα, σήμερα στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, με το ΕΚΕΤΑ και τη θερμοκοιτίδα, τις θερμοκοιτίδες Thermi ΑΕ, i4G και τη θερμοκοιτίδα της Τεχνόπολης Θεσσαλονίκης, καθώς και την ύπαρξη στην περιοχή πολλών επιχειρήσεων της νέας τεχνολογίας, που όμως δεν είναι ενταγμένα σε ένα χωροταξικό σχέδιο. Η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, που πρόσφατα ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη, θα πρέπει να εστιάσει, πέραν των ενεργειών που ήδη ανακοινώθηκαν, στην οργανική διασύνδεση των ανωτέρω υποδομών για την ανάδειξη του ευρύτερου τεχνολογικού πάρκου.
Μία επί τόπου επίσκεψη ελληνικής αντιπροσωπείας στο ανώτατο δυνατό επίπεδο σε τεχνολογικά πάρκα της Ισπανίας και συζήτηση με τους υπευθύνους για τα μυστικά της επιτυχίας τους, θα έθετε την τεχνολογική ανάπτυξη της Ελλάδας σε μια πολύ καλύτερη βάση από ό,τι είναι σήμερα. Επόμενο βήμα θα ήταν η διαμόρφωση, από πλευράς Πολιτείας, των κατάλληλων προϋποθέσεων για την επίτευξη του στόχου, που περιλαμβάνουν τη διάθεση χρημάτων, τη στενή υποστήριξη και παρακολούθηση και τον σωστό προγραμματισμό. Τα τεχνολογικά πάρκα, μοντέλο Ισπανίας, απαιτούν υποδομές που μπορούν να αναπτυχθούν από μείγμα δημοσίων και ιδιωτικών κεφαλαίων και πρέπει η Πολιτεία, πεισμένη από την αποτελεσματικότητα του μέτρου, να ευνοήσει τη δημιουργία ευέλικτων σχημάτων, και όχι ενός περιοριστικού πλαισίου όπως το ΕΛΕΥΘΩ, για την περαιτέρω δημιουργία πραγματικών τεχνολογικών πάρκων. Υπάρχουν ακόμη περιθώρια, αλλά πρέπει να δράσουμε άμεσα.
* Ο κ. Β. Χ. Κελεσίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Source : kathimerini.gr

Η πικρή ιστορία της ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας

Μπορεί η ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία να μην έφτανε ποτέ ούτε καν στα κατώτερα ποιοτικά πρότυπα της Ευρώπης και της Αμερικής, αλλά τουλάχιστον προσπαθούσε. Μέσω κάποιων ρομαντικών επιχειρηματιών που αντιστέκονταν στην ομοιομορφία και τη μαζική παραγωγή των ξένων κολοσσών και που όραμά τους ήταν να βάλουν ένα... λιθαράκι στο να χτιστεί μια αυτόνομη αυτοκινητοβιομηχανία που κάποια στιγμή θα μπορούσε να κοιτάξει στα... μάτια τις μεγάλες.

Εννέα επιχειρηματίες με διαφορετική αφετηρία ο καθένας, αλλά με κοινό στόχο, το προσπάθησαν στο πέρασμα του χρόνου, αλλά όλα τα εγχειρήματα «πνίγηκαν» από τους εισαγωγείς που έβλεπαν τα μοντέλα που εκπροσωπούσαν οι ίδιοι να παρουσιάζουν φθίνουσα τάση.

ATTICA

Με φιλόδοξα σχέδια ξεκίνησε η ATTICA την... διαδρομή της στους τέσσερις τροχούς, αλλά δεν στέφθηκαν οι προσπάθειές της με επιτυχία. Η εταιρεία που δημιουργήθηκε από την ΒΙΟΠΛΑΣΤΙΚ του Γιώργου Δημητριάδη σχεδίασε το 1958 το μοντέλο «505», ο φόρος όμως, για τα τετράτροχα αυτοκίνητα μπλόκαρε την παραγωγή του. Πέντε χρόνια αργότερα επανήλθε με την παραγωγή του «200», το οποίο βασιζόταν στο γερμανικό Fundamobil, ενώ οι διάφορες εκδόσεις έφεραν κινητήρες των ILO, Sachs και Heinkel. Ωστόσο ο μετέπειτα σχεδιασμός για την κατασκευή τετράτροχων όπως το ελληνικό DIM με κινητήρα Fiat απέτυχε.
ALTA
Οι τίτλοι τέλους για το εργοστάσιο της ALTA στην Ελευσίνα έπεσαν το 1978, αφού φάνηκε πως δεν μπορούσε να επιβιώσει μέσα σε έναν διαρκώς αυξανόμενο ανταγωνισμό. Το 1968 παρουσίασε το τρίκυκλο επιβατικό αυτοκίνητο το Α200, με αμάξωμα δικής της σχεδίασης, αλλά με πλαίσιο της γερμανικής Fundamobil, όπως και η ATTICA. Ταυτόχρονα η ALTA κατασκεύαζε και τρίκυκλα ελαφρά φορτηγά και μοτοποδήλατα. Η παραγωγή συνεχίστηκε μέχρι το 1974.

ΒΕΤ

Προβλήματα έγκρισης τύπου ήταν η αιτία που η επιχείρηση «Βιοτεχνία Ελληνικών Τρικύκλων» του Πέτρου Κωνσταντίνου σταμάτησε τις δραστηριότητές της το 1976. Αν και αρχικά προσανατολίστηκε στην κατασκευή κυρίως φορτηγών, εν συνεχεία σχεδίασε το πρώτο επιβατικό αυτοκίνητο, ένα τρίκυκλο που βασιζόταν σε κινητήρα μοτοσικλέτας BMW. Αρκετά χρόνια αργότερα κατασκεύασε το ΒΕΤ500, που έφερε κινητήρα Fiat, το οποίο παρήχθη σε ελάχιστα κομμάτια.

ENFIELD- NEORION

Από το Λονδίνο, όπου είχε έδρα και ειδικευόταν στην κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων «βρέθηκε» στη Σύρο η γραμμή παραγωγής της Enfield, χάρη στους αδελφούς Γουλανδρή. Ένα από τα μοντέλα που δέχτηκαν τις σχεδιαστικές παρεμβάσεις του Γιώργου Μιχαήλ ήταν το Ε8000, ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο πόλης, με αυτονομία γύρω στα 110- 130 χλμ. και τελική ταχύτητα 65 χλμ την ώρα. Η υψηλή τιμή του όμως, και ο φορολογικός «σκόπελος» που έπρεπε να αποφύγουν τα ηλεκτροκίνητα οχήματα είχε ως αποτέλεσμα να παραχθούν ελάχιστα κομμάτια.

ZEBRA DAIHATSU

Μέχρι τη δεκαετία του '80 ήταν γνωστή η Αυτοκινητοβιομηχανία Ελλάδος για την παραγωγή των Scout και Amico, που αποτελούσαν παραλλαγή του Fiat 127. Η Automeccanica ΑΕΒΕ άρχισε να κατασκευάζει πλήρως στην Ελλάδα το Zebra, το οποίο μέχρι το 1985 έφερε το σήμα της Daihatsu. Την ίδια χρονιά εξασφάλισε την άδεια της Lada για την κατασκευή στη χώρα μας του Niva, το οποίο παρήγαγε και σε ανοιχτή έκδοση.

FARMA RENAULT

Η εταιρεία MAVA, πρώην εισαγωγέας των αυτοκινήτων Renault στη χώρα μας, ανέθεσε στα τέλη της δεκαετίας του '70 στον Γιώργο Μιχαήλ την σχεδίαση ενός ελαφρού οχήματος μικτής χρήσης. Ο σχεδιαστής, ο οποίος βρισκόταν για πολλά χρόνια στην Ιταλία, επέστρεψε στα πάτρια εδάφη για να συνεργαστεί με τον Αλέξανδρο Μανιατόπουλο.

Το Farma εξασφάλισε την άδεια της Reanult για να φέρει το σήμα της γαλλικής εταιρείας, ενώ το 1983 παρουσιάστηκε το Farma Σ, που είχε αυξημένες εκτός δρόμου δυνατότητες και διαφημιζόταν μάλιστα ως το «ελληνικό τζιπ». Η παραγωγή από τη MAVA σταμάτησε δύο χρόνια αργότερα, ως αποτέλεσμα της αλλαγής του νόμου περί επαγγελματικών οχημάτων.

NISSAN TEOCAR

Οι διαδικασίες για την ανέγερση εργοστασίου συναρμολόγησης αυτοκινήτων NISSAN ξεκίνησαν το 1978 από την TEOCAR του Θεοχαράκη. Ανεγέρθη επίσης εκεί κοντά κι ένα ακόμη εργοστάσιο, το Tecom, το οποίο κατασκεύαζε καθίσματα και μεταλλικά μέρη τα οποία χρησιμοποιούσαν στο πρώτο. Το 1980 το πρώτο αυτοκίνητο είχε βγει από τη γραμμή παραγωγής και ακολούθησαν 170.000 ΙΧ και επαγγελματικά. Το εργοστάσιο έκλεισε το '95 για φοροεισπρακτικούς λόγους.

MEBEA FOX

Άλλη μια περίπτωση ελαφρών οχημάτων μικτής χρήσης ήταν το Fox. Σχεδιασμένο από τη Reliant για τη ΜΕΒΕΑ, το Fox έφερε κινητήρα της βρετανικής εταιρείας. Η παραγωγή άρχισε το 1979 και σταμάτησε τέσσερα χρόνια αργότερα.

THEOLOGOU

Ο Νικόλαος Θεολόγου ήταν ο πρώτος Έλληνας που σχεδίασε και κατασκεύασε επιβατικό αυτοκίνητο. Επιστρέφοντας από την Αμερική, όπου εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων, ίδρυσε το 1916 την ομώνυμη εταιρεία.

Source : http://www.dealnews.gr/

Πηλός και άχυρο για θερμομόνωση!

ΝΕΑ ΕΡΕΥΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ

 

 

 

 Του ΓΙΑΝΝΗ ΛΥΒΙΑΚΗ

Μια νέα μέθοδος η οποία επιτρέπει να μετρηθεί σε πραγματικές συνθήκες η αποτελεσματικότητα της θερμομόνωσης κτιρίων με τη χρησιμοποίηση τόσο συμβατικών όσο και οικολογικών υλικών, όπως ο πηλός και το άχυρο, αναπτύχθηκε στον Τομέα Φυσικής του Γενικού Τμήματος του Πολυτεχνείου Κρήτης.
 
Κυβικά δοκίμια με διάφορες αναλογίες πηλού και άχυρου, στα οποία μετρήθηκε ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας. Η μέθοδος αυτή, που παρουσιάστηκε πρόσφατα, ήταν το θέμα της μεταπτυχιακής εργασίας του φυσικού Παναγιώτη Παντζέκου, υπό την επίβλεψη του επικεφαλής της ομάδας πειραματικής φυσικής, επίκουρου καθηγητή Απόστολου Παντινάκη και, όπως διαπιστώθηκε, μπορεί να δώσει αποτελέσματα ικανοποιητικής ακρίβειας.
Οπως χαρακτηριστικά μας λένε οι κ. Παντζέκος και Παντινάκης, στη μεταπτυχιακή αυτή εργασία χρησιμοποιήθηκαν δείγματα εδαφών από διάφορες περιοχές της δυτικής Κρήτης, για την κατασκευή κυβικών δοκιμίων με ποικίλες αναλογίες πηλού και άχυρου, στα οποία μετρήθηκε ο συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας και διαπιστώθηκε ότι το άχυρο βελτιώνει αισθητά τις θερμομονωτικές ικανότητες.
Η σύνταξη μελέτης θερμομόνωσης είναι υποχρεωτική πλέον και στην Ελλάδα, για την έκδοση οικοδομικής άδειας. «Η συγκεκριμένη μελέτη βασίζεται σε τιμές, για παράδειγμα του συντελεστή θερμικής αγωγιμότητας των υλικών των τοίχων, που λαμβάνονται από έναν πίνακα», εξηγούν οι δύο επιστήμονες.
«Επειδή, όμως, η τιμή του συντελεστή αυτού επηρεάζεται, προς το χειρότερο και σε μεγάλο βαθμό, από την υγρασία, μόνο μετρήσεις επιτόπου μπορούν να δώσουν την πραγματική αποτελεσματικότητα της θερμομόνωσης. Είναι επομένως πολύ χρήσιμο να υπάρχει μέθοδος ακριβείας για τη μέτρηση της αποδοτικότητας της όποιας θερμομόνωσης του κτιρίου αλλά και όργανο για επιτόπου, αν είναι δυνατόν, μετρήσεις στο σπίτι, και όχι με ανακατασκευή του τοίχου στο εργαστήριο, όπως γίνεται μέχρι τώρα (για παράδειγμα, στο Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας)».
Η εν λόγω ομάδα Πειραματικής Φυσικής διερευνά την εφαρμογή της μεθόδου που ανέπτυξε, κατευθείαν, φέρ' ειπείν, σε έναν τοίχο, για τη μέτρηση του συγκεκριμένου συντελεστή υπό πραγματικές συνθήκες. Πρόκειται για ένα φορητό σύστημα, το οποίο, όπως επισημαίνει ο κ. Παντζέκος, εφαρμόζεται κατάλληλα στο υπό μέτρηση υλικό, χωρίς να το διαταράσσει παρά ελάχιστα.
Οπως, εξάλλου, υπογραμμίζει ο καθηγητής κ. Παντινάκης, η μεταπτυχιακή εργασία του Παναγιώτη Παντζέκου εντάσσεται στο πλαίσιο έρευνας της ομάδας Πειραματικής Φυσικής σε διεπιστημονική συνεργασία με το εργαστήριο Πετρολογίας του Πολυτεχνείου Κρήτης, με πρωτοβουλία του διευθυντή του, καθηγητή Θεόδωρου Μαρκόπουλου, νυν αντιπρύτανη Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού του Πολυτεχνείου Κρήτης.
Η συνεργασία αυτή, στην οποία συμμετέχει ενεργά και ειδικό προσωπικό (η μηχανικός ορυκτών πόρων Πάολα Ροτόντο) αλλά και μεταπτυχιακοί φοιτητές του εργαστηρίου Πετρολογίας, περιλαμβάνει έρευνες σε θέματα που έχουν άμεσες επιπτώσεις στη διαβίωση ή/και την υγεία του πληθυσμού, όπως είναι οι θερμικές ιδιότητες δομικών υλικών, δηλαδή ιδιότητες από τις οποίες εξαρτώνται άμεσα οι θερμικές απώλειες κτιρίων και η φυσική ραδιενέργεια από στερεά αλλά και αέρια ραδιενεργά στοιχεία που περιέχουν τα υλικά δόμησης και άλλα υλικά.
Τέλος, περιλαμβάνει έρευνες για τη σωστή και μακροχρόνια συντήρηση των αρχαιολογικών μνημείων και ευρημάτων.
Πώς χάνουν τα κτίρια τη θερμότητά τους
Οι θερμικές απώλειες κτιρίων είναι απόρροια μιας βασικής αρχής της φυσικής, η οποία διαπιστώνεται πειραματικά: η θερμότητα, δηλαδή η θερμική ενέργεια, ρέει πάντα από το θερμό στο ψυχρό. Ετσι, οι χώροι εργασίας και κατοικίας τον χειμώνα χάνουν ενέργεια προς το περιβάλλον και ψύχονται. Το καλοκαίρι αποκτούν θερμική ενέργεια από το περιβάλλον και θερμαίνονται. Ο ρυθμός με τον οποίο η θερμοκρασία ενός κτιρίου μεταβάλλεται (αυξάνεται ή μειώνεται) λόγω της θερμοκρασιακής διαφοράς μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού χώρου καθορίζεται από τρεις διαφορετικούς συντελεστές-χαρακτηριστικά των υλικών δόμησης και του περιβάλλοντος αέρα.
Ο πρώτος ονομάζεται συντελεστής θερμικής αγωγιμότητας των υλικών, π.χ. του τοίχου και αφορά τον τρόπο μετακίνησης της θερμικής ενέργειας με αγωγή μέσα από το υλικό του τοίχου. Ο δεύτερος ονομάζεται συντελεστής μεταφοράς και αφορά τον τρόπο μετακίνησης της θερμικής ενέργειας από και προς τον τοίχο, μέσω αέρα. Ο τρίτος τρόπος διάδοσης της θερμότητας γίνεται με εκπομπή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας από την επιφάνεια του τοίχου λόγω της θερμοκρασίας του.
Η θερμότητα που εκπέμπεται με ακτινοβολία από μια επιφάνεια εξαρτάται και από τον λεγόμενο συντελεστή εκπομπής της επιφάνειας. Σε αυτή τη συμπεριφορά των υλικών οφείλεται, για παράδειγμα, η ανάπτυξη υαλοπινάκων χαμηλής εκπομπής, οι οποίοι χρησιμοποιούνται π.χ. στα παρμπρίζ αυτοκινήτων αλλά και στα παράθυρα κτιρίων.

Ρομπότ σκαρφαλώνει

 

ΔΕΙΤΕ: Άλλη μια φορά η τεχνολογία μιμείται τη φύση

Πάνω στα κοινά σκουλήκια, ο Tin Lum Lam και οι συνάδελφοί του από το Πανεπιστήμιο του Hong Kongμ, βασίστηκαν για να κατασκευάσουν το «TreeBot» (Δεντρορομπότ). Η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου έγκειται στο ότι δεν διαθέτει κάποιου είδους οπτικό αισθητήρα, αντ' αυτού «αισθάνεται» το περιβάλλον του και ανάλογα επιλέγει την καλύτερη οδό για να για να μετακινηθεί στο χώρο. Χάρη στη πληθώρα των υπολοίπων αισθητήρων του, το ρομπότ μπορεί να προσδιορίσει ποιο κλαδί σε ένα δέντρο είναι το ιδανικό για να σκαρφαλώσουν πάνω του.

Η επιστημονική ομάδα ανέπτυξε ένα πρόγραμμα το οποίο δίνει στο ρομπότ τη δυνατότητα να επεξεργαστεί τα διάφορα μεγέθη των κλαριών στα οποία σκαρφαλώνει όπως κινείται. Το μπροστινό τμήμα εκτείνεται ούτως ώστε να διερευνηθεί ποιο θα είναι το καταλληλότερο επόμενο βήμα. Μετά κινείται ακριβώς όπως ένα σκουλήκι, εκτείνεται αρπάζει και μετά φέρνει το πίσω μέρος κοντά στο μπροστινό.

Το επόμενο βήμα είναι για τους ερευνητές είναι να επιταχύνουν την κίνηση του και να καλυτερεύσουν το πρόγραμμα «ανάβασης».