Ξεκινά η παραγωγή ζεόλιθου στον Έβρο

Υπογράφηκε συμφωνία για εξόρυξη στα Πετρωτά Έβρου, του “θαυματουργού” πετρώματος που καθαρίζει βιολογικά νερό και έδαφος.

 Το πέτρωμα ζεόλιθος που μεταξύ άλλων καθαρίζει λίμνες, κάνει άοσμη τη λυματολάσπη, αυξάνει την παραγωγή γάλακτος των αγελάδων και την γεωργική παραγωγή, μειώνοντας την ανάγκη φυτοφαρμάκων  θα αρχίσουν να εξορίσουν στην περιοχή  Ρέμα Ντρίστα κοντά στα Πετρωτά Έβρου.
Πριν από λίγες ημέρες υπεγράφη η σύμβαση μίσθωσης για τη δημόσια λατομική έκταση 160 στρεμμάτων του ορυκτού ζεόλιθου, μεταξύ του γενικού γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης, Θύμιου Σώκου και του εκπρόσωπου της ιδιωτικής εταιρίας «GEO VET».
Όπως εξήγησε ο Ιωάννης Βορδογιάννης, εκπρόσωπος της εταιρείας «αν η άδεια εκδοθεί μέσα στον Ιούνιο ή έστω μέχρι τις 15 Ιουλίου, θεωρώ ότι σε 10-12 μήνες από σήμερα θα είμαστε σε θέση να έχουμε προϊόν προς διάθεση».
Πρόσθεσε ακόμα ότι το ύψος της επένδυσης ξεκινά από 22 εκατ. ευρώ (συν άλλα 6 εκατ. για τη δημιουργία ερευνητικού κέντρου στη Θράκη) και προβλέπεται να φτάσει τα επόμενα χρόνια στα 40 εκατομμύρια.
Λόγω των άπειρων εφαρμογών του ζεόλιθου, από την βαριά βιομηχανία μέχρι την ανθοκομική, η κατανάλωση του μόνο στην Ελλάδα αναμένεται να φτάσει τους 500.000 τόννους ετησίως. Η υπάρχουσα ετήσια ζήτηση 120.000 τόννων  καλύπτεται με εισαγωγές από την Τουρκία παρότι το κοίτασμα του στον Έβρο είναι από τα πλουσιότερα παγκοσμίως. Η ποσότητα του φτάνει για γενιές καταναλωτών με βεβαιωμένα αποθέματα άνω των 70.000.000 τόνων σε μικρό βάθος, τα οποία φθάνουν τα 500.000.000 βαθύτερα.

Ενδεικτικά όταν σε πείραμα έριξαν ποσότητες ζεόλιθου στη λίμνη Κορώνεια, το ph του νερού, έπεσε από το 10,5 σε ουδέτερο μέσα σε 10 λεπτά, ενώ το πέτρωμα μείωσε τα κυανοβακτήρια "Colonial Microcystis" στο νερό κατά 51%. Ζεόλιθος χρησιμοποιήθηκε ακόμα και στην θάλασσα στη Φουκουσίμα για την απορρόφηση του ραδιενεργού κέσιου

Οι “μαγικές” ιδιότητες του ζεόλιθου, δεν είναι άγνωστες στη Θράκη. Ερευνητές έχουν ανακαλύψει αναφορές ότι στην περιοχή “Γουρουνόρεμα” οι αγρότες άρχιζαν πριν από αιώνες να γκρεμίζουν σταύλους και αποθήκες για να τα ξαναχτίσουν από ζεόλιθο, όταν ανακάλυψαν ότι το γουρουνοστάσιο ενός χωρικού από ζεόλιθο δεν μύριζε, ενώ τα ζώα του ήταν καθαρότερα και υγιέστερα. Όταν μάλιστα ανακάλυψαν όλες τις ευεργετικές ιδιότητες του πετρώματος έχτισαν και ολόκληρες εκκλησίες από αυτό.   

Εξοικονόμηση ενέργειας με ιαπωνική ευρεσιτεχνία

Τον περιορισμό της σπατάλης ηλεκτρικού ρεύματος από συσκευές που είναι σε αναμονή ισχυρίζονται ότι μπορούν να πετύχουν Ιάπωνες ερευνητές μέσω μιας νέας τεχνολογίας που ανέπτυξαν και ελπίζουν ότι θα ενσωματωθεί στην αγορά μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

 
Η νέα τεχνολογία , σύμφωνα πάντα με τους ερευνητές, θα σταματά την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας από τις ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές (προσωπικούς υπολογιστές, τηλεοράσεις κ.α.), όταν βρίσκονται σε κατάσταση "αναμονής" (stand-by).

Θα βασίζεται στη λεγόμενη "σπιντρονική", η οποία εκμεταλλεύεται την εγγενή στροφορμή των ηλεκτρονίων και το σχετικό μαγνητισμό και σύμφωνα με τη NEC, μπορεί να μειώσει μέχρι και 25% την κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στα μεγάλα κέντρα διαχείρισης δεδομένων (data) που διαθέτουν πληθώρα ηλεκτρονικών υπολογιστών. Όφελος θα υπάρχει και σε ένα απλό νοικοκυριό αν και η ωφέλεια θα είναι καλύτερα μετρήσιμη σε συλλογικό επίπεδο

Ανάπτυξη Τεχνολογικών Πάρκων και το Ισπανικό μοντέλο

Η ισπανική Πολιτεία αγκάλιασε την ιδέα των τεχνολογικών πάρκων στο τέλος της δεκαετίας του 1990. Ενα από τα πρώτα τεχνολογικά πάρκα ήταν το Parque Tecnologico de Andalucia που ιδρύθηκε το 1988 και λειτούργησε το 1992. Στις αρχές Δεκεμβρίου 2007 γιόρτασε τα 15α γενέθλιά του, όπου βρέθηκα ως επισκέπτης στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος και συνέλεξα τα ακόλουθα στοιχεία. Το PTA, όπως όλα σχεδόν τα τεχνολογικά πάρκα της Ισπανίας, βασίστηκε σε τρεις πυλώνες ανάπτυξης: α) Περιφερειακή κυβέρνηση, τοπικούς φορείς, δήμους, β) πανεπιστήμιο και γ) ιδιωτικούς φορείς (επιχειρήσεις). Το μοντέλο ανάπτυξης περιλαμβάνει την επιλογή μιας μεγάλης έκτασης (200 στρέμματα) 14 χλμ. από το κέντρο της πόλης της Malaga, πολύ κοντά στο αεροδρόμιο και με εύκολη πρόσβαση με αυτοκινητόδρομο. Με μεθοδικότητα και πρόγραμμα, αλλά προπάντων πίστη στην επιτυχία του εγχειρήματος, οι φορείς ανάπτυξης του πάρκου πέτυχαν να δημιουργήσουν ένα από τα μεγαλύτερα τεχνολογικά πάρκα της Ευρώπης που φιλοξενεί σήμερα περίπου 450 επιχειρήσεις, ένα μείγμα μικρών - μεσαίων - μεγάλων επιχειρήσεων, με περίπου 50% αυτών να δραστηριοποιούνται σε τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών.
Την ίδια περίοδο περίπου (1989–1990) ξεκινά το κίνημα για τη δημιουργία τεχνολογικών πάρκων στην Ελλάδα, αλλά προφανώς δεν υπήρχε η κρίσιμη μάζα των ανθρώπων που πίστευαν στην ιδέα των τεχνολογικών πάρκων και δεν κατέστη δυνατόν να δημιουργηθούν αντίστοιχες υποδομές στη χώρα μας, τηρουμένων φυσικά των αναλογιών. Η έμφαση δόθηκε στην ανάπτυξη των αναγκαίων υποδομών για ερευνητικά κέντρα (ΙΤΕ με κέντρο το Ηράκλειο, αλλά και με τα Ινστιτούτα ΕΙΤΧΗΔ στη Θεσσαλονίκη και ΕΙΧΗΜΥΘ στην Πάτρα), πρωτοποριακών και αναγκαίων για την εποχή εκείνη για την ανάπτυξη της έρευνας, με την παράλληλη ανάπτυξη θερμοκοιτίδων όμως αντί τεχνολογικών πάρκων. Οι θερμοκοιτίδες ήταν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι, περιορισμένης όμως έκτασης, συνδεδεμένες με τα ερευνητικά κέντρα, που είχαν στόχο την υποβοήθηση ανάπτυξης και εκκόλαψης νέων επιχειρήσεων. Δημιουργήθηκαν μία στο Ηράκλειο και μία στη Θεσσαλονίκη ενώ αργότερα δημιουργήθηκε η θερμοκοιτίδα στην Πάτρα. Την ίδια περίοδο, προσπάθεια για ίδρυση θερμοκοιτίδας (τεχνολογικού πάρκου) στο Πολυτεχνείο Κρήτης στα Χανιά δεν ευοδώθηκε.
Η Ελλάδα θα μπορούσε τουλάχιστον να στηρίξει την ύπαρξη πραγματικών τεχνολογικών πάρκων που θα μετριούνται στα δάχτυλα των δύο χεριών. Γιατί δεν το καταφέραμε έως σήμερα;.
Η παρακολούθηση της ανάπτυξης των τεχνολογικών πάρκων της Ισπανίας δίδει ως τέσσερα τα συστατικά της επιτυχίας: 1) Ισχυρή υποστήριξη της Πολιτείας, 2) ισχυρή υποστήριξη των τοπικών φορέων, 3) ύπαρξη συντονιστή έργου (product champion) που πιστεύει στην ιδέα και 4) άμεση συμμετοχή του πανεπιστημίου / ερευνητικού κέντρου.
Με μια υστέρηση 15 ετών σε σχέση με την Ισπανία αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες ξεκινά, επιτέλους, στη Θεσσαλονίκη, η δημιουργία ενός πραγματικού τεχνολογικού πάρκου, η Τεχνόπολη Θεσσαλονίκης Α.Ε. Είναι μία πρωτοβουλία του ΣΕΠΒΕ, με τη συμμετοχή 71 εταιρειών πληροφορικής, σε ένα χώρο 100 στρεμμάτων. Τονίζουμε τη σημαντική υστέρηση έναρξης καθώς η ίδρυση της Τεχνόπολης Α.Ε. ανακοινώθηκε το 2001 ενώ οι εργασίες διαμόρφωσης των χώρων και των οικοπέδων ξεκίνησαν μόλις το 2007 και τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν 10.7.2008 (http://www.technopolis.gr).
Αντίστοιχη προσπάθεια έγινε στην Αττική με τη δημιουργία της πολυμετοχικής εταιρείας «Τεχνόπολη - Ακρόπολις Α.Ε.», που ιδρύθηκε το 2000 ως πρωτοβουλία των εταιρειών του ΣΕΠΕ, με στόχο τη δημιουργία τεχνολογικού πάρκου για εγκατάσταση εταιρειών υψηλής τεχνολογίας. Σε αυτή συμμετέχουν 127 εταιρείες πληροφορικής και τηλεπικοινωνιών, και το τεχνολογικό πάρκο θα αναπτυχθεί σε μια έκταση 216 στρεμμάτων, με χρονικό ορίζοντα έναρξης οικοδομικών εργασιών το 2007 ενώ η ολοκλήρωση των εγκαταστάσεων και η έναρξη λειτουργίας προβλέπονται το 2009 (στοιχεία από την ιστοσελίδα της εταιρείας).
Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα πραγματικό τεχνολογικό πάρκο ήδη υπάρχει, άτυπα, σήμερα στην Ανατολική Θεσσαλονίκη, με το ΕΚΕΤΑ και τη θερμοκοιτίδα, τις θερμοκοιτίδες Thermi ΑΕ, i4G και τη θερμοκοιτίδα της Τεχνόπολης Θεσσαλονίκης, καθώς και την ύπαρξη στην περιοχή πολλών επιχειρήσεων της νέας τεχνολογίας, που όμως δεν είναι ενταγμένα σε ένα χωροταξικό σχέδιο. Η Αλεξάνδρεια Ζώνη Καινοτομίας, που πρόσφατα ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη, θα πρέπει να εστιάσει, πέραν των ενεργειών που ήδη ανακοινώθηκαν, στην οργανική διασύνδεση των ανωτέρω υποδομών για την ανάδειξη του ευρύτερου τεχνολογικού πάρκου.
Μία επί τόπου επίσκεψη ελληνικής αντιπροσωπείας στο ανώτατο δυνατό επίπεδο σε τεχνολογικά πάρκα της Ισπανίας και συζήτηση με τους υπευθύνους για τα μυστικά της επιτυχίας τους, θα έθετε την τεχνολογική ανάπτυξη της Ελλάδας σε μια πολύ καλύτερη βάση από ό,τι είναι σήμερα. Επόμενο βήμα θα ήταν η διαμόρφωση, από πλευράς Πολιτείας, των κατάλληλων προϋποθέσεων για την επίτευξη του στόχου, που περιλαμβάνουν τη διάθεση χρημάτων, τη στενή υποστήριξη και παρακολούθηση και τον σωστό προγραμματισμό. Τα τεχνολογικά πάρκα, μοντέλο Ισπανίας, απαιτούν υποδομές που μπορούν να αναπτυχθούν από μείγμα δημοσίων και ιδιωτικών κεφαλαίων και πρέπει η Πολιτεία, πεισμένη από την αποτελεσματικότητα του μέτρου, να ευνοήσει τη δημιουργία ευέλικτων σχημάτων, και όχι ενός περιοριστικού πλαισίου όπως το ΕΛΕΥΘΩ, για την περαιτέρω δημιουργία πραγματικών τεχνολογικών πάρκων. Υπάρχουν ακόμη περιθώρια, αλλά πρέπει να δράσουμε άμεσα.
* Ο κ. Β. Χ. Κελεσίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Source : kathimerini.gr

Η πικρή ιστορία της ελληνικής αυτοκινητοβιομηχανίας

Μπορεί η ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία να μην έφτανε ποτέ ούτε καν στα κατώτερα ποιοτικά πρότυπα της Ευρώπης και της Αμερικής, αλλά τουλάχιστον προσπαθούσε. Μέσω κάποιων ρομαντικών επιχειρηματιών που αντιστέκονταν στην ομοιομορφία και τη μαζική παραγωγή των ξένων κολοσσών και που όραμά τους ήταν να βάλουν ένα... λιθαράκι στο να χτιστεί μια αυτόνομη αυτοκινητοβιομηχανία που κάποια στιγμή θα μπορούσε να κοιτάξει στα... μάτια τις μεγάλες.

Εννέα επιχειρηματίες με διαφορετική αφετηρία ο καθένας, αλλά με κοινό στόχο, το προσπάθησαν στο πέρασμα του χρόνου, αλλά όλα τα εγχειρήματα «πνίγηκαν» από τους εισαγωγείς που έβλεπαν τα μοντέλα που εκπροσωπούσαν οι ίδιοι να παρουσιάζουν φθίνουσα τάση.

ATTICA

Με φιλόδοξα σχέδια ξεκίνησε η ATTICA την... διαδρομή της στους τέσσερις τροχούς, αλλά δεν στέφθηκαν οι προσπάθειές της με επιτυχία. Η εταιρεία που δημιουργήθηκε από την ΒΙΟΠΛΑΣΤΙΚ του Γιώργου Δημητριάδη σχεδίασε το 1958 το μοντέλο «505», ο φόρος όμως, για τα τετράτροχα αυτοκίνητα μπλόκαρε την παραγωγή του. Πέντε χρόνια αργότερα επανήλθε με την παραγωγή του «200», το οποίο βασιζόταν στο γερμανικό Fundamobil, ενώ οι διάφορες εκδόσεις έφεραν κινητήρες των ILO, Sachs και Heinkel. Ωστόσο ο μετέπειτα σχεδιασμός για την κατασκευή τετράτροχων όπως το ελληνικό DIM με κινητήρα Fiat απέτυχε.
ALTA
Οι τίτλοι τέλους για το εργοστάσιο της ALTA στην Ελευσίνα έπεσαν το 1978, αφού φάνηκε πως δεν μπορούσε να επιβιώσει μέσα σε έναν διαρκώς αυξανόμενο ανταγωνισμό. Το 1968 παρουσίασε το τρίκυκλο επιβατικό αυτοκίνητο το Α200, με αμάξωμα δικής της σχεδίασης, αλλά με πλαίσιο της γερμανικής Fundamobil, όπως και η ATTICA. Ταυτόχρονα η ALTA κατασκεύαζε και τρίκυκλα ελαφρά φορτηγά και μοτοποδήλατα. Η παραγωγή συνεχίστηκε μέχρι το 1974.

ΒΕΤ

Προβλήματα έγκρισης τύπου ήταν η αιτία που η επιχείρηση «Βιοτεχνία Ελληνικών Τρικύκλων» του Πέτρου Κωνσταντίνου σταμάτησε τις δραστηριότητές της το 1976. Αν και αρχικά προσανατολίστηκε στην κατασκευή κυρίως φορτηγών, εν συνεχεία σχεδίασε το πρώτο επιβατικό αυτοκίνητο, ένα τρίκυκλο που βασιζόταν σε κινητήρα μοτοσικλέτας BMW. Αρκετά χρόνια αργότερα κατασκεύασε το ΒΕΤ500, που έφερε κινητήρα Fiat, το οποίο παρήχθη σε ελάχιστα κομμάτια.

ENFIELD- NEORION

Από το Λονδίνο, όπου είχε έδρα και ειδικευόταν στην κατασκευή ηλεκτρικών αυτοκινήτων «βρέθηκε» στη Σύρο η γραμμή παραγωγής της Enfield, χάρη στους αδελφούς Γουλανδρή. Ένα από τα μοντέλα που δέχτηκαν τις σχεδιαστικές παρεμβάσεις του Γιώργου Μιχαήλ ήταν το Ε8000, ένα ηλεκτρικό αυτοκίνητο πόλης, με αυτονομία γύρω στα 110- 130 χλμ. και τελική ταχύτητα 65 χλμ την ώρα. Η υψηλή τιμή του όμως, και ο φορολογικός «σκόπελος» που έπρεπε να αποφύγουν τα ηλεκτροκίνητα οχήματα είχε ως αποτέλεσμα να παραχθούν ελάχιστα κομμάτια.

ZEBRA DAIHATSU

Μέχρι τη δεκαετία του '80 ήταν γνωστή η Αυτοκινητοβιομηχανία Ελλάδος για την παραγωγή των Scout και Amico, που αποτελούσαν παραλλαγή του Fiat 127. Η Automeccanica ΑΕΒΕ άρχισε να κατασκευάζει πλήρως στην Ελλάδα το Zebra, το οποίο μέχρι το 1985 έφερε το σήμα της Daihatsu. Την ίδια χρονιά εξασφάλισε την άδεια της Lada για την κατασκευή στη χώρα μας του Niva, το οποίο παρήγαγε και σε ανοιχτή έκδοση.

FARMA RENAULT

Η εταιρεία MAVA, πρώην εισαγωγέας των αυτοκινήτων Renault στη χώρα μας, ανέθεσε στα τέλη της δεκαετίας του '70 στον Γιώργο Μιχαήλ την σχεδίαση ενός ελαφρού οχήματος μικτής χρήσης. Ο σχεδιαστής, ο οποίος βρισκόταν για πολλά χρόνια στην Ιταλία, επέστρεψε στα πάτρια εδάφη για να συνεργαστεί με τον Αλέξανδρο Μανιατόπουλο.

Το Farma εξασφάλισε την άδεια της Reanult για να φέρει το σήμα της γαλλικής εταιρείας, ενώ το 1983 παρουσιάστηκε το Farma Σ, που είχε αυξημένες εκτός δρόμου δυνατότητες και διαφημιζόταν μάλιστα ως το «ελληνικό τζιπ». Η παραγωγή από τη MAVA σταμάτησε δύο χρόνια αργότερα, ως αποτέλεσμα της αλλαγής του νόμου περί επαγγελματικών οχημάτων.

NISSAN TEOCAR

Οι διαδικασίες για την ανέγερση εργοστασίου συναρμολόγησης αυτοκινήτων NISSAN ξεκίνησαν το 1978 από την TEOCAR του Θεοχαράκη. Ανεγέρθη επίσης εκεί κοντά κι ένα ακόμη εργοστάσιο, το Tecom, το οποίο κατασκεύαζε καθίσματα και μεταλλικά μέρη τα οποία χρησιμοποιούσαν στο πρώτο. Το 1980 το πρώτο αυτοκίνητο είχε βγει από τη γραμμή παραγωγής και ακολούθησαν 170.000 ΙΧ και επαγγελματικά. Το εργοστάσιο έκλεισε το '95 για φοροεισπρακτικούς λόγους.

MEBEA FOX

Άλλη μια περίπτωση ελαφρών οχημάτων μικτής χρήσης ήταν το Fox. Σχεδιασμένο από τη Reliant για τη ΜΕΒΕΑ, το Fox έφερε κινητήρα της βρετανικής εταιρείας. Η παραγωγή άρχισε το 1979 και σταμάτησε τέσσερα χρόνια αργότερα.

THEOLOGOU

Ο Νικόλαος Θεολόγου ήταν ο πρώτος Έλληνας που σχεδίασε και κατασκεύασε επιβατικό αυτοκίνητο. Επιστρέφοντας από την Αμερική, όπου εργαζόταν ως μηχανικός αυτοκινήτων, ίδρυσε το 1916 την ομώνυμη εταιρεία.

Source : http://www.dealnews.gr/